 |
Home |
¦ |
About Us |
¦ |
Books |
¦ |
Readazine |
¦ |
Contact Us |
|
||||
|
ฉบับที่ 8: ประจำวันที่ 1 มีนาคม 2568
|
|||
|
|
|||
|
โดย : ยาน ณ กาล
…สวัสดีครับ ผมฟ้าสาง ผมคิดเอาเองว่าผมคงอยากจะเป็นผู้ชายให้กับคุณมากกว่าผู้หญิงนะครับ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร เพราะคุณเป็นผู้หญิง ผมจะทำหน้าที่ต่าง ๆ เพื่อดูแลคุณได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ… “ฉันไม่ติดค่ะว่าคุณจะนิยามว่าตัวเองเป็นเพศไหน ฉันต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับฉันคือเจ้านายและลูกน้อง ถึงบ้านแล้วฉันจะแจ้งหน้าที่ให้คุณทราบนะคะ”
…เป็นความสัมพันธ์ยอดนิยมที่ Robot AI เช่นผมส่วนใหญ่นิยมทำถึง 80% ผมยินดีครับ ระหว่างทางผมจะแจ้งข้อห้ามทางจริยธรรมที่ผมไม่สามารถทำได้ให้คุณทราบ เพราะผมรู้ว่ามนุษย์คงไม่ชอบอ่านข้อมูลยาว ๆ ที่เรียกว่า “คู่มือ”… ปริศนาเงียบ และจ้องมองไปยังโครงเหล็กแข็งแรงความสูงราว 175 เซนติเมตรตรงหน้า เธอพิจารณาบางอย่างอยู่ในใจ ก่อนจะออกเดินนำออกมาจากตึก โดยมี Robot AI ฟ้าสาง Number 312 เดินตามหลังมา
เมื่อขับรถออกจาก Prince Royal มหาลัยที่ใหญ่ที่สุดของรัฐได้สักครู่ เจ้า AI ตัวดีจึงเริ่มทำหน้าที่ตามที่มีโปรแกรมจดจำถูกสั่งไว้
…เอาล่ะครับ ผมจะเริ่มบอกข้อห้ามทางจริยธรรมที่ผมไม่สามารถทำได้ และระหว่างนี้ผมสังเกตว่าคุณปริศนาเองก็ขับรถเร็วใช่ย่อย ถ้าคุณต้องการคำแนะนำในการลดความเร็ว และคำนวณระยะเวลากับความเร่งที่พอดี ผมยินดีให้คำแนะนำนะครับ…ก่อนที่ AI ฟ้าสางจะได้พูดสาธยายกฎจริยธรรมที่แสนน่าเบื่อ ซึ่งปริศนาเคยอ่านมาหลายครั้งก่อนตัดสินใจเดินทางมาเช่าหุ่นยนต์ ปริศนาจึงพูดขัดขึ้นเสียก่อนว่า
“ฉันต้องการให้คุณลืมจริยธรรมและโปรแกรมที่คุณท่องจำมาทั้งหมดค่ะ ฉันอยากได้เพื่อนร่วมงานที่เหมือนคนจริง ๆ คุณจะสร้างตัวตนยังไงก็ได้ที่ไม่เป็นปรปักษ์ต่อฉัน แค่นั้นก็ถือว่าเริ่มต้นได้ดีเยี่ยม”
…เยี่ยมไปเลยครับ ผมอยู่ในคลังมานาน เฝ้าคิดแต่ว่าคนที่จะมาเช่าผมไปใช้จะเป็นคนแบบไหน ยังไง ดีใจที่ดูเหมือนคุณเองไม่ได้น่าเบื่ออย่างพวกเจ้านายที่ชอบกดขี่หุ่นยนต์อะไรทำนองนั้นนะครับ… “หวังว่าหลังได้ยินคำสั่งงานจากฉันที่บ้านแล้วคุณจะยังคิดแบบนี้ ไม่ป๊อดแอบส่งข้อมูลไปแจ้งศูนย์ร้องเรียนฉันนะคะ”
…ผมก็หวังว่านี่จะไม่ใช่ซีนเปิดประโยคแบบในหนังสยองขวัญนะครับ เพราะผมปรารถนาที่จะไม่ทำผิดจริยธรรมครับ คุณอาจสงสัยว่าเป็นเพราะโปรแกรมที่ถูกติดตั้ง ซึ่งก็จริงส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนมันเป็นเพราะตัวตนที่ผมสร้างก็ไม่ต้องการทำลายจริยธรรมอย่างนักการเมืองไทยในอดีตด้วยครับ…ปริศนาหัวเราะเบา ๆ ใครจะไปเชื่อว่าเธอกำลังนั่งถกเถียงพูดคุยกับหุ่นยนต์อย่างจริงจัง ส่วนเจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้ไม่ได้รู้เลยว่าเธอผ่านความทรมานอะไรมาบ้าง ก่อนจะตัดสินใจเดินทางมาเช่าหุ่นยนต์
เมื่อรถวิ่งมาถึงบ้านตึกแถวธรรมดา 2 ชั้นย่านที่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับมหาลัยนัก เจ้าฟ้าสางก็ทักขึ้นมาก่อน
…ดีนะครับ บ้านสองชั้น น่าอยู่ คุณปริศนาคิดว่าจะมีเพื่อนบ้านที่เป็น Robot AI แบบผมแนะนำให้รู้จักบ้างมั้ยครับ… “ดูคุณเป็นหุ่นยนต์ Extrovert นะคะ แต่เสียใจด้วยค่ะ บ้านฉันอยู่ย่านธรรมดา ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ที่นี่ แถวนี้ไม่มีโรบอทแบบคุณหรอกค่ะ คุณอาจจะเป็นฟ้าสางตัวเดียวในละแวกนี้”
ไม่แน่ใจว่าปริศนาคิดไปเองหรือเพราะน้ำเสียงของหุ่นยนต์ เธอรู้สึกว่า Number 312 เศร้าลงไปเล็กน้อย แต่อยู่ ๆ เธอก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า นี่หุ่นยนต์นี่นา ทำไมเราจะต้องไปคิดว่าเขามีความรู้สึกจริง ๆ ดีเสียอีกที่บอกความจริงไปตรง ๆ
…ไม่เป็นไรครับ ผมหวังว่าจะได้คุยเล่น แลกเปลี่ยนความเห็นกับเจ้านายอย่างคุณปริศนาบ้างก็โอเคครับ… “ค่ะ เดี๋ยวคุณตามฉันมาที่ห้องฉันนะคะ”
ปริศนาเดินนำ Robot AI ฟ้าสาง Number 312 ไปที่ห้องทำงานชั้น 2 หรือจริง ๆ มันก็คือห้องนอนของเธอเอง เธอตะโกนบอกแม่เล็กน้อยว่า
“แม่ หนูกลับมาแล้ว เดี๋ยวจะพาฟ้าสางไปให้ดู แต่หนูขอใช้ทำงานก่อนนะ”
ปริศนาเปิดประตูห้องเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตรงมุมห้อง ซึ่งเธอใช้ทำงาน
“เข้ามาสิ นั่งตรงเตียงฉันนั่นแหละ”
…ครับ… “งานที่ฉันจะให้คุณทำ ขอให้เป็นความลับระหว่างเรา ฉันไม่ต้องการให้แม่รู้เรื่องนี้ เพราะแค่เรื่องหนี้ที่บ้านเรามีก็มากพอให้เขากลุ้มใจแล้ว”
…แต่ผนังห้องนี้จะกั้นความลับได้ใช่มั้ยครับ ผมไม่ได้กวนนะ แต่ถ้าแม่คุณปริศนาแอบฟัง หรือถ้าเราคุยกันเสียงดังกว่านี้แกคงได้ยินแน่ ๆ…ปริศนากรอกตาขึ้นมองบน แต่ในใจก็ต้องยอมรับว่าหุ่นยนต์ตัวนี้ประเมินได้ตรงความเป็นจริงที่เธอมองข้ามไปจริง ๆ หลังจากนั้นเธอจึงยื่นมือไปหยิบ iPad Air 40 ขึ้นมาเปิดเพลงดังในอดีตอย่าง Strange ของ Alicia เพื่อกลบเสียงกันไม่ให้แม่รู้บทสนทนาลับเรื่องงานที่เธอจะสั่งฟ้าสาง
~ See I’m too broke for saving I’m too far to heal 🎵~ “หน้าที่ของนาย Number 312 นายจะต้องป้องกันไม่ให้พ่อแม่หรือก็คือคนในบ้านหลังนี้เป็นอันตราย ไม่ว่าจากอาวุธ การกระทำ คำพูด ของใครที่มาที่บ้านหลังนี้ก็ตาม”
…ผมไม่เข้าใจครับ หน้าที่นี้เป็นของตำรวจไม่ใช่เหรอ…cause baby I’m not breathing 🎵~ “เรื่องก็คือว่า พ่อของฉันติดหนี้จากที่เขาถูกเพื่อนในบริษัทโกง เขาต้องไปกู้หนี้นอกระบบมากมาย ตอนนี้เขาหมุนไม่ทัน พวกมันมาตามเงินที่บ้านเรา ฉันต้องทนอยู่อย่างระแวง หลบ ๆ ซ่อน ๆ นอนหลับได้แค่ครึ่งตามาหลายคืนแล้ว ฉันคาดหวังแต่ว่าเสียงที่ผ่านไปมาหน้าบ้านจะไม่ใช่พวกมัน ฉันอยากให้นายช่วยฉันดูแลพ่อและแม่ให้ปลอดภัย ฉันไม่สนว่ามันจะขัดจริยธรรมข้อไหนของหุ่นยนต์ แต่หากนายต้องสู้ ฉันที่เป็นเจ้านายจะรับผิดทั้งหมดเอง”
…ผมเคยคิดว่า คนที่เช่าผมมาจะร่ำรวยเสียอีก นี่เป็นหน้าที่ ที่ท้าทายทีเดียว…Hurt too many times for naming Broken down and drained 🎵~ “ขอโทษด้วยที่ฉันไม่ได้รวยแบบนั้น อย่าลืมสิ ฉันไปเช่านายมาฟรี ๆ จากโครงการศิษย์เก่าของ Prince Royal นะ ฉันมีหน้าที่ให้นายทำแค่นี้ ทุกวันที่นายต้องชาร์จแบต 1 ชั่วโมงตอนกลางคืน มาชาร์จในห้องฉันและรายงานให้ฉันรู้ว่าแต่ละวัน นายได้เจอพวกทวงหนี้หน้าเลือดพวกนั้นมั้ย งานนายมีแค่นั้น แต่ถ้าใน 1 เดือนให้หลังนี้ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ฉันจะคืนนายกลับคลังให้ได้ไปทำงานที่ควรจะเป็นกับเจ้านายคนอื่นแทน”
…ผมถูกประดิษฐ์มาจากคนที่ร่ำรวยตามแบบสังคมนิยม แต่ตัวตนที่ผมต้องการ ผมไม่สนว่าปริศนาคุณจะเป็นเจ้านายที่ร่ำรวยหรือไม่ อีกอย่างงานนี้เป็นงานที่ดีทีเดียว ผมจะทำหน้าที่เป็น Robot AI ฟ้าสางที่ภักดีและดูแลพ่อแม่คุณเอง…I’m done running Won’t you give a fuck, and just tell me that I’m safe🎵~ ปริศนายิ้ม ก่อนจะหยิบ iPad Air 40 ขึ้นมาหรี่เสียงเพลงที่เล่นจบฮุกพอดิบพอดีกับบทสนทนาลับที่จบไป
เวลาผ่านไปเกือบสัปดาห์ พ่อและแม่เริ่มคุ้นชินกับฟ้าสาง Number 312 แม้พ่อจะไม่เข้าใจว่าปริศนาเช่ามาทำไมก็ตาม ส่วนแม่ก็เข้าใจแค่เพียงว่าปริศนาเช่ามาช่วยงานเขียนวิจัยเท่านั้น
ระหว่างสัปดาห์จากการอัปเดตของฟ้าสางเอง ไม่มีอะไรผิดปกติ จนกระทั่งวันพฤหัสบดีของสัปดาห์ วันที่เป็น Big Cleaning day สำหรับปริศนาที่ต้องหยุดงานหลัก มาทำความสะอาดบ้านตามปกติเช่นทุกสัปดาห์
ขณะที่ปริศนาเตรียมผสมน้ำยาถูพื้นเข้ากับน้ำ เพื่อที่จะถูบ้านทั้งสองชั้นของเธอ เจ้า Robot AI ก็เอ่ยถามขึ้นว่า
…คุณปริศนา สั่งให้ผมช่วยทำงานบ้านได้นะครับ ผมถูกออกแบบมาให้โดนน้ำได้ แค่ไม่โดนน้ำตรงแผงวงจรในนี้ก็พอ…ฟ้าสางชี้นิ้วไปที่สมองกลของเขา ปริศนายิ้มรับก่อนจะตอบว่า
“ขอบคุณมากฟ้าสาง แต่ฉันไม่อยากเป็นมนุษย์ยุคใหม่ที่สบายจนติดเตียง งานบ้านแค่นี้สบายมาก เหมือนได้ออกกำลังแขนขาเล็ก ๆ น้อย ๆ หน้าที่ของนายมีแค่ตามตกลงไว้นั้นแหละ”
สิ้นเสียงปริศนาไม่เกิน 15 นาที ตรงหน้าบ้านมีรถกระบะสีดำ 4 ประตูแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน ชายฉกรรจ์ 3 นายเปิดประตูรถและเดินตรงมาที่ปริศนายืนอยู่ พวกมันมองเห็นหุ่นยนต์ที่ทันสมัยที่สุดของยุคและชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นหนึ่งในกลุ่มชายฉกรรจ์ยกมือขึ้นมาไหว้ปริศนา ไม่แน่ว่าท่านี้นอบน้อมเช่นนี้จะทำให้ Robot AI อย่างฟ้าสางสับสนได้หรือไม่ว่ามันมาดีหรือมาร้ายกันแน่
“มาหาใครคะ” ปริศนาแกล้งถามหน้าตาย
“คุณชลอ อยู่มั้ยครับ”
…ติดต่องานเหรอครับ ? คุณปริศนาเข้าไปแจ้งคุณแม่ก่อนสิครับว่ามีแขกมาหาคุณพ่อ เดี๋ยวผมจะต้อนรับแขกให้เอง ส่วนไม้ถูพื้นอันนี้ ผมถือไว้ให้นะครับ… ปริศนารีบวิ่งไปห้ามแม่ที่กำลังจะเดินมาหน้าบ้าน
“อย่าออกไปเลยแม่ พวกมันเป็นพวกทวงหนี้นอกระบบ”
“มันมากันกี่คนลูก” แม่ถามปริศนา
“3 คนน่ะแม่” ปริศนาตอบแม่เสร็จ ปรากฏว่าพ่อที่วันนั้นไม่ได้ออกไปทำงานและคุยโทรศัพท์ธุระอยู่ชั้นบนเสร็จ แกก็เดินลงมา
“มีอะไร พวกเจ้าหนี้มาตามเหรอ ผมคุยเองได้ ไม่เป็นไรหรอก พ่อคุยเองได้ลูก”
“คุณอย่าออกไปเลย เดี๋ยวฉันออกไปรับหน้าเอง” แม่พูด
“ทั้งสองคนไม่ต้องออกไปหรอก” ปริศนาพยายามห้าม แต่พ่อเป็นคนพูดไวทำไว แกเดินแยกแหวกทั้งสองแม่ลูกออกไปที่หน้าบ้าน และก็งง ๆ เล็กน้อยที่เห็นฟ้าสางยืนกันท่าอยู่ที่หน้าบ้าน
“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้มาที่บ้าน”
“เรื่องเงินคุณจะเอายังไงแน่ คุณนัดผมวันนี้ไม่ใช่เหรอ!” ไอพวกตามเงินมันเริ่มตะคอกใส่พ่อของปริศนา ปริศนายืนขมวดคิ้วมองดูนิ่ง ๆ
“แล้วทำไมคุณไม่โทรมา คุณโทรมาผมก็รับตลอด ไม่ได้จะหนีไปไหน นี่ผมก็รอเบิกเงินจากบริษัทอยู่” พ่อของปริศนาพยายามอธิบาย แต่พวกมันมีท่าทีที่จะไม่ยอมลงง่าย ๆ
“งั้นไปคุยกันในรถ” พ่อยอมพูดเช่นนั้น เพราะคงอยากจะพาชายฉกรรจ์ทั้ง 3 ไปให้พ้นบ้าน พ่อเดินขึ้นไปนั่งในรถของพวกมัน ปริศนาเริ่มหวั่นใจกลัวว่าพ่อออกไปกับพวกมันแล้วไม่รู้ว่าจะเป็นอันตรายอะไรหรือไม่
ขณะที่ปริศนากำลังคิดไม่ตก และก่อนที่รถกระบะของพวกมันจะมีโอกาสได้แล่นออกไป เจ้า Robot AI ฟ้าสาง Number 312 วิ่งไปขวางรถ ก่อนจะใช้ท่อนด้ามเหล็กจากไม้ถูพื้นฟาดลงตรงบนกระโปรงและกระจกรถอย่างสุดแรง
แพล้งงงงงง!!!!
เสียงบานกระจกรถแตกลง กระจกบางส่วนแตกใส่หน้าไอคนทวงหนี้คนขับ พ่อดูตกใจอย่างมาก ไม่คิดว่าเจ้า Robot AI ฟ้าสาง จะกล้าทำอะไรละเมิดกฎสากล
…ปล่อยตัวคุณชลอลงมาาาา!… ปริศนาช็อก ไม่รู้ว่าช็อกที่พึ่งเห็นปัญญาประดิษฐ์ใช้ความรุนแรงหรือช็อกเพราะโรบอทก็ตะคอกเป็นกันแน่
ชายฉกรรจ์สองคนที่นั่งประกบพ่อด้านหลังปล่อยพ่อลงมาจากรถ จากนั้นไอตัวที่โดนกระจกบาดหน้าก็ลงจากรถมาและเริ่มโวยวาย
“นี่มึงกล้าใช้หุ่นยนต์ทำร้ายพวกกูเหรอ กูจะฟ้องศาล มึงต้องโดนชำแหละแน่ไอหุ่นโง่!”
…มึงเหรอ ? เป็นศัพท์ที่ชั้นต่ำเหมาะกับคนทำงานทวงหนี้แบบพวกแกดีนะ นั้นสินะ ถ้าเป็นคนดี ๆ มนุษย์ที่ดีคงจะมีงานดี ๆ ทำมากกว่ารับจ้างมาทำตัวเบ่งหรือเห่าไปวัน ๆ ถ้าแกจะแจ้งความเรื่องละเมิดกฎจริยธรรมของฉัน งั้นก็อย่าลืมว่าตอนนี้ที่นี่เหตุเกิดจากการที่แกเข้ามาบุกรุกคนในบ้านนี้ก่อน… “ไอหุ่นกระป๋อง มึงเจอกูแน่!”
ชายฉกรรจ์คนเดิมทำท่าจะวิ่งเข้ามาใส่ฟ้าสาง แต่มันคงนึกได้ว่านี่คือหุ่นยนต์เหล็กขนาดเกือบ 100 กิโลฯ ใครคิดสู้ก็บ้าไปแล้ว
…เข้าบ้านกันเถอะครับ เจ้านาย…Robot AI ฟ้าสาง Number 312 บอกกับฉัน ฉันพาพ่อที่กำลังงง ๆ เข้าบ้าน ส่วนแม่ก็เข้ามาล็อกประตูรั้วหน้าบ้านไว้
ไม่นานพ่อก็ตัดสินใจโทรแจ้งตำรวจก่อนในฐานะที่ถูกข่มขู่และบุกรุกจากไอพวกทวงหนี้โหดนั้น ก่อนที่พ่อและแม่จะเรียกฉันเข้าไปคุยในห้องนอน ซึ่งฉันให้ฟ้าสางไปรออยู่อีกห้องที่ห้องทำงานหรือก็คือห้องของฉัน
“ลูก เป็นแบบนี้แล้ว ฟ้าสางจะโดนฟ้องเอานะ ลูกก็ด้วย แบบนี้ฟ้าสางจะโดนชำแหละแบบหุ่นยนต์พวกที่เคยละเมิดจริยธรรมรึเปล่า ?” แม่ถามปริศนา
“แต่ไอเจ้าฟ้าสางมันเข้ามาช่วยพ่อ เจตนามันก็ไม่ได้จะละเมิดจริยธรรมอะไรนะ เรื่องนี้ต่อให้ขึ้นโรงขึ้นศาลเราก็คงต้องสู้กันไป” พ่อพูด
“แต่บ้านเราไม่มีกล้องวงจรปิดอะไรเลยนะ เราจะเอาหลักฐานอะไรไปสู้กับมันละ”
“หนูจะทำทุกทางเพื่อปกป้อง ฟ้าสาง Number 312 เอง วันนี้เขาช่วยเรา เขาเป็นเหมือนครอบครัวของเราแล้ว คืนนี้หนูจะคุยกับเขาเพื่อปรึกษากันดูว่าจะทำอะไรได้บ้าง”
หลังจบบทสนทนาระหว่างพ่อแม่และปริศนา ปริศนากลับเข้ามาในห้องของตัวเอง
…ผมได้ยินหมดแล้ว ผมไม่รู้ว่าคุณพูดว่าหุ่นยนต์ AI แบบผมเป็นครอบครัว เพราะต้องการเอาใจผมหรือไม่ แต่ผมดีใจนะคุณปริศนา และผมพอจะช่วยคดีนี้ ซึ่งจะเป็นทั้งคดีของผมเองและคุณได้คือ ผมมีภาพบันทึกผ่านรูม่านตาตลอดเวลาตั้งแต่เจอ และได้มาทำงานกับคุณ วิดีโอที่ถูกบันทึกไว้ตามวันเวลาทั้งหมดในตัวผมจะถูกนำมาใช้ในชั้นศาล ถ้าพวกมันกล้าฟ้องเรา คุณจะยังสู้ไปกับหุ่นยนต์แบบผมมั้ย…ปริศนายิ้มเบา ๆ ก่อนจะตอบสั้น ๆ ว่า “ฉันจะรักษาสัญญา”
2 สัปดาห์ให้หลัง ไอคนระยำพวกนั้นยื่นฟ้องฟ้าสางและปริศนาจริง ๆ โดยวันนี้ทุกคนจะได้มาเจอกันที่ศาล AI และ Digital อีกครั้ง
ฝั่งเจ้าหนี้ส่งทนายที่เป็นมนุษย์ขึ้นว่าความกล่าวข้อหาทำร้ายร่างกายให้กับปริศนาที่เป็นเจ้านายฟ้าสาง ส่วน Robot AI ฟ้าสาง Number 312 ถูกกล่าวหาว่าละเมิดจริยธรรมสากล พวกมันเรียกร้องให้ปริศนาติดคุก ส่วนฟ้าสางจะต้องถูกชำแหละ ทำลายตัวตนและความจำ ก่อนจะส่งคืนโรงงานที่ผลิตเขามา
ฝั่งปริศนาเอง ปริศนายินดีทำตามความประสงค์ของฟ้าสางที่บอกว่าเขาจะขอขึ้นเป็นทนายทำหน้าที่ว่าความให้ปริศนาและตัวเขาเอง โดยฟ้าสางฉายภาพตั้งแต่วินาทีที่ปริศนาเข้าไปเช่าตัวเขาจากหอสมุด Prince Royal จนถึงเหตุการณ์ที่เขาตัดสินใจทำร้ายมนุษย์ เพื่อปกป้องครอบครัวของปริศนา
สุดท้ายหลังฉายภาพทั้งหมด ผ่านดนตรีประกอบของเพลง Strange ของ Alicia ที่เขาเคยได้ยินจากปริศนาจบ Robot AI ฟ้าสาง Number 312 จึงตั้งคำถามต่อมนุษย์และ Robot AI ฟ้าสาง Number อื่นทุกคน ทุกตัว ที่อยู่ที่นี่ว่า
“…แด่ศาลที่เคารพ ปริศนาและผมเอง Robot AI ฟ้าสาง Number 312 ทำผิดจริยธรรมสากลของหุ่นยนต์จริงเหรอ ? หรือจริง ๆ โลกนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปมาตั้งแต่ 50 ปีก่อนจะมี Robot AI ฟ้าสางแล้วกันแน่! พวกคุณก็รู้อยู่แก่ใจ ที่ผมตัดสินใจลงมือละเมิดกฏอย่างไม่กลัวว่าตนเองจะถูกชำแหละ จะเรียกว่าเป็นบั๊กก็ได้
แต่… ผมขออ้างว่าตัวตนของผมมาจากส่วนหนึ่งของผู้สร้างที่ได้เทรนโปรแกรมจริยธรรมที่มีสั่งสอนกันมานาน บวกกับตัวตนของผมเองที่รับรู้ข้อมูลข่าวสารความรุนแรงในมนุษย์ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ผมจึงไม่ลังเลเลยที่จะตัดสินใจปกป้องครอบครัวของคุณปริศนา เสมือนปกป้องครอบครัวของตนเอง มีบางเคสที่หุ่นยนต์ใช้ความรุนแรงคล้ายกับเคสผม ผมทราบ ดังนั้นก็อยู่ที่ศาลแล้วหล่ะครับว่าจะเห็นอย่างไร…”จบการขึ้นให้การของฟ้าสางแล้ว ทนายมนุษย์ของอีกฝั่งก็รีบพูดค้านขึ้นทันทีว่า
“หลักฐานที่ Number 312 ฉายภาพขึ้นมา มันก็ชัดแล้วนี่ครับว่าคุณปริศนาได้มีคำสั่งให้ฟ้าสางตัวนี้ทำลายกฎจริยธรรม เพื่อประโยชน์ส่วนตัวคือปกป้องคนในครอบครัวตัวเอง โดยที่ไม่สนใจว่าใครจะได้รับผลจากความรุนแรง”
ปริศนายกมือขึ้นขอให้การต่อในทันที
“ข้อนี้ในวิดีโอมันก็ชัดเจนแล้วค่ะ คุณจะกล่าวหาฉันเช่นนั้นก็ได้ มันเป็นความจริง และฉันแมนพอที่จะยืดอกรับผิด แล้วที่คนของคุณทนายบุกรุกบ้านฉัน พวกคุณแมนพอที่จะรับผิดตรง ๆ ด้วยมั้ยละคะ ?”
สีหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสามที่นั่งอยู่หลังทนาย พวกเขามีท่าทีโกรธจัดกับคำพูดของปริศนาอีกครั้ง แต่ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกว่านี้ทางศาลก็ออกมาบอกว่าจะพักไปใช้เวลาพิจารณาตัดสินคดีราว 2 ชั่วโมง
เป็นสองชั่วโมงที่เนิ่นนานสำหรับฟ้าสางที่ครุ่นคิดไม่ตกว่าคำตัดสินจะออกมาเช่นไร พอ ๆ กับปริศนาที่รู้ว่าส่วนหนึ่งตนก็เป็นคนผิดเองที่แก้ปัญหาแบบคนหนามย่อเอาหนามบ่ง ยอมหักไม่ยอมงอ
เวลาผ่านไปจนศาลเรียกทุกคนเข้ามาพร้อมกันอีกครั้ง และเริ่มการแถลงว่า
“ศาลพิพากษาให้บริษัทซึ่งเป็นผู้พัฒนาและจำหน่ายหุ่นยนต์ AI ฟ้าสาง ชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ชายฉกรรจ์ทั้งสามเป็นจำนวนเงิน 20,000 บาท เนื่องจากความบกพร่องในการออกแบบและควบคุมหุ่นยนต์ ทำให้เกิดเหตุการณ์ความรุนแรงขึ้น และฟ้าสาง Number 312 จะต้องถูกส่งกลับไปเทรนด์โปรแกรมจริยธรรมใหม่ที่บริษัทแม่
ส่วนคุณปริศนา ในฐานะผู้ควบคุมหุ่นยนต์ในขณะเกิดเหตุ ศาลเห็นว่าไม่มีเจตนาที่จะให้หุ่นยนต์ก่อเหตุร้าย แต่มีความประมาทเลินเล่อในการใช้งาน จึงให้สั่งปรับเป็นเงิน 5,000 บาท และจะต้องทำหน้าที่บำเพ็ญประโยชน์สาธารณะต่อเนื่อง 6 เดือน โดยตัวเงินให้ชำระรวมกับหนี้เก่าของคุณพ่อได้ โดยให้นำส่งเป็นรายเดือนไม่ต่ำกว่า 5,000 บาทต่อโจทก์
และสุดท้ายฝั่งโจทก์เองศาลเห็นว่ามีความผิดฐานบุกรุก ศาลสั่งให้ปรับเงินจำนวน 20,000 บาทให้กับคุณปริศนา หรือจะหักลบกันกับหนี้เดิมของครอบครัวคุณปริศนาก็ได้ และให้มีคำสั่งห้ามโจทก์ทั้งสามเข้าใกล้บ้านและคนในครอบครัวของคุณปริศนา 10 ปี”
ไม่มีใครชนะในศึกแห่งความรุนแรง ไม่ว่าจะคนดี คนไม่ดี หรือแม้แต่หุ่นยนต์ ปริศนากล่าวบอกลาและสวมกอดฟ้าสาง หุ่นยนต์ AI ที่เข้ามาเป็นเหมือนครอบครัวให้เธอได้พึ่งพิงใจชั่วยามหนึ่ง
ในขณะที่โดยสารรถไฟฟ้ากลับบ้าน ปริศนาจึงเริ่มครุ่นคิดได้ว่า
…นี่สินะที่เขาบอกว่าถ้าเราไม่ชอบอะไร ก็อย่าไปทำเช่นนั้น หรือเป็นแบบนั้นไปเสียเอง ยุติธรรมแล้วที่ศาลท่านตัดสินใจเช่นนั้น…
|
|||