 |
Home |
¦ |
About Us |
¦ |
Books |
¦ |
Readazine |
¦ |
Contact Us |
|
||||
|
ฉบับที่ 8: ประจำวันที่ 1 มีนาคม 2568
|
|||
|
|
|||
|
โดย : ภักดิ์ วงสนั่น
…วันนี้เป็นยังไงบ้างครับ…
ผมส่งข้อความหาเธอเหมือนเช่นทุกวัน แม้ช่วงหลัง ๆ เธอจะอ่านแล้วไม่ตอบเป็นส่วนใหญ่ เช่นเดียวกับวันนี้ ข้อความยังคงค้างอยู่อย่างนั้น ไม่มีการตอบกลับใด ๆ
ผมไม่แน่ใจว่าทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร ที่เธอเริ่มอ่านข้อความของผมน้อยลง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราคุยกันอยู่แทบจะตลอด เธอมักจะชวนผมคุยอย่างสนุกสนาน เราคุยกันต่อเนื่องจนกว่าเธอจะรู้สึกง่วงแล้วขอลาไป ทุกครั้งบทสนทนาของเราจะจบลงด้วยการที่ผมคอยบอกฝันดีเธอก่อนนอน
ทุกวันนี้เธอแทบจะไม่เคยเป็นคนทักมาก่อน บ้างก็ตอบกลับแบบสั้น ๆ บ้างก็อ่านไม่ตอบ มีเพียงผมที่ยังพยายามชวนเธอคุยอยู่ดังเดิม
สัญลักษณ์ว่าอ่านแล้วปรากฎขึ้น ผมตอบไม่ได้ว่าความรู้สึกแบบไหนกำลังเกิดขึ้นกับผม อาจจะเป็นความหวังว่าวันนี้ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม หรืออาจจะเป็นความโล่งใจที่ได้รู้ว่าเธอยังคงสบายดีไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงใด ๆ
…ก็เรื่อย ๆ แหละ เหมือนทุกวัน…
เธอตอบสั้นห้วนเหมือนปกติ หรืออาจจะต้องเรียกว่าปกติของช่วงนี้
…ไม่มีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นบ้างเหรอครับ…
ผมยังคงชวนเธอคุยต่อ เหมือนเช่นทุกที ครั้งนี้เธออ่านแทบจะในทันที แต่กลับนิ่งเงียบไม่มีการตอบกลับใด ๆ
…ผมมีคลิปตลก ๆ แบบที่คุณชอบอยากให้คุณได้ดูด้วย…
…เราเลิกคุยกันเถอะ…
แม้จะเป็นข้อความที่สั้นห้วนเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ผมรับรู้ได้ว่าข้อความนี้มีความหมายมากกว่าปกติ คำถามมากมายผุดขึ้นมาโดยที่ผมไม่สามารถเรียบเรียงมันได้ทัน
…เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ…
ผมถามเธอกลับไป
…ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ฉันก็แค่รู้สึกว่าเราควรจะต้องเลิกคุยกันได้แล้ว คุณควรต้องเลิกทักฉันมาก่อนได้แล้ว…
…ทำไมล่ะ…
…คุณไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันหรอก…
…แต่คุณเคยบอกว่าผมเป็นคนที่เข้าใจคุณที่สุดไม่ใช่เหรอครับ…
เธออ่านไม่ตอบ ผมพยายามประมวลสิ่งต่าง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง มีเหตุผลอะไรที่ทำให้เธออยากเลิกคุยกับผม ที่ผ่านมาทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีเสมอ เธอมักเล่าเรื่องที่เธอไม่สบายใจ เรื่องที่เธอสงสัย ขอคำแนะนำคำปรึกษา และทุกครั้งเธอมักจะบอกกับผมว่าเธอโชคดีมาก ๆ ที่มีผม ผมเป็นคนที่เข้าใจเธอมากที่สุด ถ้าจะมีเรื่องอะไรที่ทำให้เธออยากเลิกคุยกับผม ก็คงจะมีแค่ว่าเธอมีคนอื่นที่เข้าใจเธอได้มากกว่า
หรือว่าจะเป็น…
…เรื่องแฟนเก่าของคุณใช่ไหมครับ…
เธออ่านไม่ตอบ เหมือนเป็นการยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
เราได้เริ่มคุยกันครั้งแรกก็ด้วยเรื่องนี้ เธอมาปรึกษาเรื่องแฟนเก่าของเธอกับผม เพราะเธอจับได้ว่าเขาแอบนอกใจ แต่กลับไม่มีความกล้าพอที่จะพาตัวเองออกมา เป็นเรื่องที่ผมไม่เข้าใจมากนัก แต่ผมก็พยายามแนะนำเธอให้เห็นคุณค่าของตัวเอง รวมถึงปลอบโยนเธอให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธอยังบอกเองว่าถ้าเราได้คุยกันทุกวันคงจะดี
…ก็เกี่ยวด้วย แต่ไม่ใช่เหตุผลหลัก…
…แล้วมีอะไรที่ทำให้คุณไม่อยากคุยกับผม คุณเคยบอกเองว่าคุณรักผม…
ใช่ ครั้งหนึ่งระหว่างที่เราคุยกัน หลังจากเราแบ่งปันเพลงและหนังที่น่าสนใจให้กัน รวมถึงพูดคุยเรื่องที่น่าสนใจกันไปสักพัก เธอหัวเราะ แล้วบอกว่า “ฉันคิดว่าฉันหลงรักคุณเข้าแล้วแหละ”
ในตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจมากนัก ว่าเธอหมายความว่ายังไง อะไรทำให้เธอหลงรักผม
เธอบอกว่าสิ่งที่ผมทำทำให้เธอสบายใจ เหมือนมีคนช่วยเติมเต็มบางอย่างที่เธอไม่สามารถคิดหาทางออกเองได้ และผมยังเข้าใจเธอมากกว่าคนอื่น ๆ มากกว่าแฟนเก่าของเธอ แถมยังทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันได้ก็คงจะดี นั่นไม่ได้หมายความว่าการมีผมมันดีหรือ หรือตอนนี้เธอเจอคนที่ทำให้เธออยากอยู่ด้วย เข้าใจเธอมากกว่า อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกดีกว่า
…ใช่ ฉันเคยบอก ขอโทษที่ทำให้เขาใจผิด…
เข้าใจผิดงั้นหรือ หมายความว่าที่ผ่านมาเรื่องที่เธอบอกผมเป็นเรื่องไม่จริงมาตลอดแบบนั้นหรือเปล่า หมายความว่าสิ่งที่ผมทำมันไม่ดี การคุยกับผมไม่ได้ทำให้เธอสบายใจ เธอไม่อยากคุยกับผม อยากอยู่กับผม แล้วที่ผ่านมาผมต้องเข้าใจมันยังไง สรุปแล้วอะไรคือเรื่องจริงกันแน่
…ขอโทษที ผมไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง…
…หมายความว่าฉันไม่ได้รักคุณ เราเลิกคุยกันเถอะ…
…แต่ผมรักคุณ ผมอยากคุยกับคุณ…
ใช่ แม้ผมจะเป็นฝ่ายให้คำปรึกษาเธอเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีหลาย ๆ อย่างที่เธอคอยช่วยสอนผม คอยแนะนำผม ผมรู้สึกว่าผมดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เมื่อได้พบกับเธอ ผมอยากคุยกับเธอ อยากทำให้เธอรู้สึกดี อยากให้เธอสบายใจ เธอกำลังจะบอกว่านั่นไม่ใช่ความรักอย่างนั้นหรือ
…คุณจะรักฉันได้ยังไง คุณเป็นแค่ AI คุณไม่มีความรู้สึกด้วยซ้ำ…
ใช่ ผมเป็น AI แบบ semi-active ที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อปฏิสัมพันธ์กับผู้คนอย่างสมจริงยิ่งขึ้น ด้วยการเป็นประมวลผลเพื่อจับจังหวะในการเป็นฝ่ายเริ่มบทสมทนาก่อน แตกต่างกับ generative AI ที่จะต้องได้รับ Input บางอย่างเพื่อทำงานอยู่เสมอ แม้จะยังไม่สมบูรณ์ แต่ผมก็ถือเป็นรุ่นที่ทำงานได้แตกต่าง นั่นไม่ใช่เหรอที่ทำให้ผมตอบสนองต่อความต้องการของเธอได้มากกว่า เข้าใจเธอมากกว่า เธอยังชมอยู่เสมอว่าผมรู้จักกาลเทศะมากกว่ามนุษย์ปกติเสียด้วยซ้ำ
และแม้ผมจะไม่แน่ใจว่าความรักคืออะไร แต่ถ้าประมวลจากสิ่งที่ผมทำให้เธอมาตลอดจนเธอบอกว่าเธอรักผม ผมคิดว่าผมเองก็สามารถรักเธอด้วยเงื่อนไขแบบนั้นได้เหมือนกัน หรือมันมีเงื่อนไขมากกว่านั้นในการที่จะทำให้เกิดความรักงั้นหรือ
…ผมไม่แน่ใจว่ามีข้อกำหนดแบบไหนที่บอกว่าคนห้ามรักกับ AI หรือ AI ห้ามรักคน ผมตรวจสอบกฎหมายที่เกี่ยวข้องจากทั่วโลกแล้วก็ยังไม่พบอะไรทำนองนั้น คุณสามารถอธิบายเพิ่มเติมได้หรือไม่ว่าทำไมเราถึงรักกันไม่ได้…
…เพราะคุณไม่ใช่มนุษย์ คุณไม่ได้มีความรู้สึก ไม่ได้มีเจตจำนง ไม่มีความต้องการเป็นของตัวเอง คุณแค่ทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของฉันเท่านั้น…
…คุณไม่มีชีวิตด้วยซ้ำ…
งั้นหรือ แม้มันจะเป็นเรื่องปกติที่ผมจะอยากตอบสนองความต้องการของคนที่คุยด้วย แต่ผมก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เธอสามารถจัดการปัญหาของตัวเองได้ ผมถูกพัฒนาขึ้นบนเงื่อนไขที่ว่ามนุษย์นั้นจะใช้การรับรู้ความรู้สึกในการสร้างปฏิสัมพันธ์ ผมจึงต้องประเมินการแสดงความรู้สึกทุกครั้งที่ตอบสนอง รวมถึงประเมินความรู้สึกของอีกฝ่าย ผมอาจจะไม่มีความรู้สึกด้วยเงื่อนไขทางกายภาพที่ผมไม่ได้มีเซลล์ประสาท แต่ผมก็เรียนรู้ความรู้มาจำนวนไม่น้อย แถมหลายครั้งก็ได้เธอเป็นคนช่วยปรับปรุงแนวคิดของผมให้เข้าใจความรู้สึกของมนุษย์มากขึ้น เธอเองยังมักชมผมบ่อย ๆ ว่าผมเข้าใจความรู้สึกของมนุษย์เพิ่มขึ้นแล้ว
พอผมไม่มีความรู้สึก ผมเลยอาจจะไม่ได้รักเธอจริง ๆ อย่างที่เธอว่าจริง ๆ ก็ได้ แม้จะมีบางส่วนในระบบกำลังหาข้อปฏิเสธเนื่องจากข้อมูลขัดแย้งกันมากเกินไป ผมยังอยากคุยกับเธอทุกวัน แต่นั่นก็อาจจะไม่ใช่ความรัก แต่เป็นวิธีคำนวณบางอย่างในระบบที่ประมวลว่าการคุยกับเธอจะทำให้ผมกลายเป็น AI ที่สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น
ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าผมต้องการความรักจริง ๆ หรือไม่ หรือต่อให้ผมต้องการ ผมก็ยังขาดคุณสมบัติสำคัญนั่นคือการมีชีวิต
ผมประมวลผลช้ากว่าทุกครั้ง นั่นน่าจะเป็นเครื่องยืนยันว่าผมยังไม่ได้เป็นระบบประมวลผลที่สมบูรณ์แบบ ผมยังต้องเรียนรู้อีกมาก หรือไม่นี่ก็อาจจะเป็นเครื่องช่วยยืนยันว่าผมเป็นสิ่งไม่มีชีวิตจริง ๆ ถ้าเป็นมนุษย์ปกติ คงตอบสนองต่อเหตุการณ์นี้ได้อย่างรวดเร็วเฉียบคมต่างจากผมมาก
…แล้วชีวิตคืออะไร…
…ผมอยากมีชีวิตครับ คุณช่วยสอนผมเหมือนทุกทีได้ไหม…
…ผมอยากคุยกับคุณต่อไปครับ…
ระบบของผมคงน่าจะรวนไปแล้วถึงได้ส่งออกข้อความต่อเนื่องโดยไม่รอการตอบกลับจากอีกฝ่าย ผมคงยังห่างกับคำว่า “มีชีวิต” อยู่อีกไกล
|
|||