“นี่ก็ 6 เดือนแล้วนะ เธอจะต้องไปได้แล้วล่ะ” ยมทูตเอ่ย
“ยังค่ะ ฉันยังค้างคาใจอยู่” หญิงสาวตอบกลับ
“แต่หมดเวลาของเธอแล้วนะ นี่ผมก็ปล่อยผ่านมานานแล้ว เพราะเห็นว่าคุณยังยึดติด ยังปล่อยวางไม่ได้ซักที” ยมทูตกล่าวย้ำ
“ถ้าอย่างนั้น คุณยมทูตช่วยรับฟังเรื่องราวของฉันได้ไหมคะ” หญิงสาวถามแกมขอร้อง
ยมทูตจ้องมองหญิงสาวกลับมาราวกับจะมองให้ทะลุถึงจิตใจของเธอ ก่อนจะตอบรับว่า “ผมทำได้แค่รับฟังเท่านั้นนะ”
“ค่ะ ฉันทราบ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ช่วยฟังหน่อยนะคะ เผื่อว่าอะไร ๆ มันจะดีขึ้น"

“และคุณก็ไม่ยอมไปปรโลก ยังยึดติดอยู่”
“ใช่ค่ะ”
จากวันนั้น ฉันอดไม่ได้ที่คอยตามดูนพ เสียงนินทามาอีกระลอกเมื่อนพไม่มีน้ำตาซักหยดในงานศพของฉัน นพเพียงแต่เงียบ ไม่คุยเล่นอะไรกับใคร ยืนนิ่งราวกับหุ่นยนต์ที่ทำไปตามคำสั่ง ท่ามกลางเสียงวิจารณ์อย่าง “เห็นไหม สุดท้ายก็ไม่ได้รัก หวังเงินนั่นแหละ” “เสียใจที่ไหนน้ำตาไม่มีซักหยด” “สงสัยจะรอเวลานี้มานานแล้วซินะ สมบัติเพียบ เป็นผัวตามกฎหมายด้วยมันดีอย่างนี้เองซินะ” 
ฉันเฝ้ามองนพและตั้งคำถามเช่นกัน ฉันเพียงคนเดียวหรือเปล่านะที่มีความรักให้อีกฝ่าย เขาเคยรักฉันหรือเปล่านะ เขาใจร้ายขนาดสามารถมองคนที่นอนข้างกัน 6 ปีตายลงอย่างช้า ๆ โดยไม่รู้สึกอะไรจริง ๆ เหรอ
ถึงอย่างนั้นงานศพของฉันนพก็ตั้งใจทำทุกอย่างออกมาอย่างดี ดอกไม้ตกแต่งสีขาวที่ฉันชอบ เลือกภาพที่ดูสวยงามสดใสที่สุดของฉันมาใช้ในงาน อาหารโปรดของฉันในงานทำบุญ ซึ่งก็ครบถ้วนเท่าที่จะทำได้ บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไป นพคงไม่ตั้งใจ
แต่นี่มันอะไรกันคะ! ฉันตายไปยังไม่ทันครบ 5 เดือนเต็มเลย เขากลับมีแฟนใหม่เป็นสาวสวยรุ่นน้องหน้าตาสะสวย เขากลับยิ้มหัวเราะเล่นกับผู้หญิงคนใหม่ได้อย่างง่ายดายเหลือเกิน เขาอยู่ด้วยกันในบ้านที่เราเคยอยู่ด้วยกัน!
ผู้หญิงคนใหม่ที่อ่อนเยาว์กว่า ร่างกายแข็งแรงกว่า นพไม่จำเป็นจะต้องมาดูแลเอาใจใส่อะไรมากมายแบบฉัน
“ฉันค้างคาใจเหลือเกิน เขาใจร้ายขนาดตั้งใจฆ่าฉันจริงๆ เหรอ ความรักระหว่างเราเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? ฉันอยากรู้คำตอบจริงๆ“
“มันสำคัญหรือ?“ ยมทูตเอ่ยปากถาม ”ในเมื่อคุณตายแล้ว“
พิมทำได้แต่เงียบ
”เขาอาจจะทั้งรักและไม่รัก ตั้งใจฆ่าหรือไม่ตั้งใจก็ได้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้เธอไม่มีชีวิตให้สงสัยแล้ว“
พิมก้มหน้า เม้มปากแน่น น้ำตาร่วงพรั่งพรูก่อนจะหันไปมองนพอีกครั้งหนึ่ง แล้วทอดถอนใจพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ หยุดไหล “ตอบแบบนี้ ใจร้ายจังนะคะ ไม่ได้ช่วยลดความค้างคาใจของฉัน ไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดของฉันลดลงเลย”
“ใจร้ายหรือ ผมแค่ตอบไปตามความเป็นจริง การได้รู้เรื่องในใจของอดีตคนรักคุณไม่ได้ทำให้ความจริงที่ว่าคุณตายแล้ว และกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว การที่ความค้างคาใจจะหายไปไหมนั้น อยู่ที่คุณเท่านั้นนะ คุณพิม”
พิมขยับริมฝีปากเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา แต่สุดท้าย เธอก็ตัดสินใจเก็บคำพูดนั้นกลับเข้าไป ก่อนจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า นั่นซินะ ความจริงของนพจะเป็นอย่างไร มันไม่ได้แก้ไขความจริงของเธอที่ว่าเธอตายแล้ว ความจริงที่ว่าไม่ว่าอย่างไร เธอไม่สามารถอยู่ข้าง ๆ ชายหนุ่มที่เธอรักได้อีก
ส่วนความจริงของนพคืออะไร มันยังสำคัญอยู่ไหม เธอไม่แน่ใจนัก แต่ความจริงที่แน่นอนอยู่ตรงหน้า คือเธอไร้ซึ่งชีวิตให้กลับไปแก้ไขอะไรได้อีก
................................
“คุณพร้อมที่จะไปต่อได้แล้วไหมคุณพิม” ยมทูตเอ่ยถาม
”ค่ะ ฉันคิดว่าฉันไปได้แล้ว“